Jij zal wel echt van katten houden anders begin je geen kattenhotel, toch?” Maar weet je, dat wist ik helemaal niet. Vroeger wist ik helemaal niet dat ik zo gek zou zijn op katten. Natuurlijk vond ik dieren in het algemeen lief, maar eerst lag mijn focus op honden. Als kind zijnde hadden we thuis alleen maar honden dus ik wist niet beter. Met honden was ik opgegroeid. Als zevenjarige werd ik door mijn moeder geïntroduceerd aan paarden. De wereld ging weer een stukje verder open en toen vond ik paarden prachtig. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik paarden nog steeds prachtige dieren vind.
Maar als je het over liefde hebt, hebben we het over een ander dier, want toen kwam mijn kat. Vrij letterlijk, want hij is naar mij toe gekomen als een zwerfkat die door niemand gemist werd en geen chipje had. Ik was helemaal niet op zoek naar een kat maar hij blijkbaar wel naar mij. Na een zoektocht en overal te hebben gevraagd of echt helemaal niemand deze kat miste, is hij bij mij gebleven en is hij nooit meer weggegaan en ben ik daar blij om.
Wanneer klanten hun kat bij mij in het kattenhotel laten logeren vinden ze dat vaak spannend. Voor hen is het niet alleen maar een huisdier maar een onderdeel van het gezin. Dat gevoel herken ik wel. Want wat misschien niemand echt goed door heeft, is hoeveel mijn kat en ik op elkaar lijken. We houden van liefde, maar op zijn tijd. We zijn graag in elkaars nabijheid maar de hele tijd aaien hoeft niet zo. We zijn graag in gezelschap van andere mensen maar ook weer niet te vaak of te veel want we houden ook heel veel van onze eigen alleen tijd. We vinden goed eten lekker en als we het niet lekker vinden, laten we het mooi staan. Misschien dat iemand anders daar wel gelukkig van wordt… We worden graag verwend met de duurste snacks maar willen liever niet overspoeld worden met lekkere dingen. We hebben namelijk allebei een buikje waar we rekening mee moeten houden. Het allerliefst eten we samen Griekse yoghurt als ontbijt uit dezelfde kom. En een mooi dekentje dat aan ons is gegeven, blijft ook van ons. Spelletjes doen we graag, maar wel langzame spelletjes en geen dingen die we eng vinden. Anderen die ons proberen te vertellen wat we vooral moeten doen, laten we links liggen en dan doen we het vooral niet. Dromerig de tuin in kijken met allerlei avonturen in ons hoofd doen we ook allebei graag. Het grootste verschil tussen ons (behalve uiteraard de vacht), is dat ik er graag een kop koffie bij pak en hij daar niet zo van is gediend.
Onderzoeken laten zien dat katten met de jaren veel op hun eigenaar gaan lijken. De kat in kwestie neemt de karaktereigenschappen over van de eigenaar. Veel van die onderzoeken heb ik ook gelezen om te bekijken of ik het me inbeeld dat hij zo op mij lijkt of niet. Dat werkt vrij ontnuchterend, dus ik kies ervoor de wetenschappelijke onderzoeken naast me neer te leggen en te geloven dat mijn kat en ik simpelweg voorbestemd waren om bij elkaar te zijn.
Lijk jij ook op je kat?